پدر و مادر بودن یکی از سخت‌ترین کارهای دنیاست که والدین به زودی عاشق آن خواهند شد. اما با وجود همۀ مراقبت‌هایی که انجام می‌دهید، پیش آمدن اشتباهاتی، به ویژه در ماه‌های اول تولد کودک طبیعی است. اگر باور نمی‌کنید به والدین خودتان فکر کنید تا فهرست بلندبالایی را در مورد اشتباهاتی که در گذشته بوده و امروزه علم آنها را رد کرده است پیدا کنید. هیچ‌کس دور از خطا و اشتباه نیست، به ویژه والدینی که تازه پدر و مادر شده‌اند، اما اگر اشتباهات رایج و معمول را بدانید ممکن است بتوانید از انجام آنها و بروز مشکلات و عواقب احتمالی آن خودداری کنید. در این مطلب می‌توانید با برخی از این اشتباهات و مراقبت‌های غلط در مورد نوزادتان آشنا شوید.

شیر دادن طبق یک برنامهٔ ثابت

نوزادان در هفتۀ اول زندگی خود وزن کم می‌کنند و لازم است والدین این کاهش وزن را با تغذیهٔ مناسب جبران کنند تا کودک وزن‌گیری مناسب و خوبی را شروع کند. این به معنای وعده‌های شیردهی زیاد است و اگرچه برخی مادران ممکن است وسوسه شوند یا از دیگران بشنوند که کودک را طبق یک برنامهٔ زمانی مشخص تغذیه کنند، اما در چند ماه اول بهتر است به کودک هر زمان که گرسنه است شیر بدهید. این کار همچنین باعث تثبیت میزان تولید شیر در بدن شما در ماه اول شیردهی می‌شود. نکتۀ مهم دیگر این است که اجازه ندهید بین وعده‌های تغذیۀ نوزاد فاصلۀ زیادی بیفتد. هرچند لازم نیست شما مدام کودکتان را برای تغذیه بیدار کنید، اما سعی کنید بیشتر از دو تا سه ساعت هم بین وعده‌های تغذیۀ او فاصله نیفتد.

ملاقات اطرافیان با نوزاد

در هفتۀ اول بعد از تولد نوزاد، بسیاری از اقوام و دوستان می‌خواهند مادر و کودک دوست‌داشتنی‌اش را ببینند. این یک اتفاق خوشایند و دلچسب است، اما به معنای آن نیست که آنها نسبت به سلامت نوزادتان اولویت دارند. سیستم ایمنی یک نوزاد هنوز به رشد کامل نرسیده است و همین او را مستعد آسیب‌پذیری در برابر میکروب‌ها می‌کند، بنابراین والدین باید در این مورد بیشتر مراقب باشند. شما می‌توانید از مهمانان بخواهید فعلاً کودک را بغل نکنند، به صورتش دست نزنند و او را نبوسند یا قبل از بغل کردن نوزاد دست‌هایشان را تمیز بشویند، همچنین سعی کنید کودک را زیاد در هوای آلوده، ترافیک و فصل‌های سرد به فضاهای شلوغ و بیرون خانه نبرید، زیرا افراد زیادی بیرون هستند که شرایط برخورد با یک نوزاد را نمی‌دانند.

زندانی شدن در خانه

اگرچه مطمئناً فکر خوبی نیست که کودکتان را به جاهای شلوغ ببرید، زیرا ممکن است مریض شود و لازم است رفت‌وآمدها و ملاقات‌های اطرافیان و ارتباطات دیگران با کودک را محدود کنید، اما این به معنای آن نیست که مادر و کودک باید در خانه زندانی شوند. در واقع برای کودکتان خوب است که در طول هفته کمی بیرون باشد، اما والدین باید مراقب باشند که آفتاب پوست نوزاد را نسوزاد، هرچند کمی قرار گرفتن در معرض نور خورشید هم می‌تواند مفید باشد، فقط کافی است نکات ایمنی بردن نوزاد به خارج از خانه را بدانید و رعایت کنید.

یکی از راه‌های مناسب‌تر برای قرار دادن کودک در معرض نور خورشید ایناست که کودک را در خانه بغل کنید و کنار پنجره‌ای ببرید تا کمی از شعاع نوری که از پنجره وارد شده است به او برسد، اما ثابت نایستید و هرگز نگذارید کودک حتی کمی هم گرمش شود؛ تأکید می‌شود که مطمئن شوید کودکتان گرم یا سردش نمی‌شود. یک پیاده‌روی کوتاه در اطراف خانه نیز می‌تواند برای مادر و کودک مفید باشد. این کار کمک می‌کند از افسردگی پس از زایمان جلوگیری شود و به مادر امکان می‌دهد دوباره خود را بخشی از جهان و همان خود قدیمی‌اش ببیند. پس بهتر است اشتباه گوشه‌نشین شدن در خانه را مرتکب نشوید و همه چیز را یا سیاه و یا سفید نبینید.

دست‌‌کاری بند ناف

والدین باید در طول هفتۀ اول حضور نوزاد در خانه، از ریشۀ بند ناف به درستی مراقبت کنند. در واقع این به معنای آن است که نباید به آن دست بزنند یا بیش از حد در این مورد حساسیت نشان بدهند، اما برخی والدین اشتباه می‌کنند و در مراقبت از ریشۀ بند ناف خیلی تلاش می‌کنند. ریشۀ بند ناف خودش می‌افتد و فکر بسیار خطرناکی است که بخواهید آن را زودتر جدا کنید. کافی است مراقب نشانه‌های عفونت مثل ورم، التهاب یا چرک باشید، اما غیر از آن نباید هیچ کار دیگری بکنید. دور ریشهٔ بند ناف را می‌توانید طبق دستور پزشک کودک کمی تمیز کنید، اما هرگز سعی نکنید روی آن را تمیز کنید. قسمت بالای پوشک را نیز تا کنید تا به ریشۀ بند ناف برخورد نکند و مراقب باشید موقع لباس پوشاندن به نوزاد نیز لباس‌ها روی آن کشیده نشود.

بغل نکردن نوزاد

در ماه‌های اول زندگی کودک، والدین نباید در مورد زیاد بغل کردن کودکشان نگران باشند. برخی از مادران نسل‌های گذشته مدام هشدار می‌دهند که زیاد بغل کردن یک نوزاد او را لوس خواهد کرد، اما پژوهش‌ها نشان داده که این فکر اصلاً درست نیست. نوزادان و کودکان در سن پایین نه تنها نمی‌توانند لوس شوند، بلکه مهم است که در این مرحله کودک احساس امنیت کند، پس لازم است که روش‌های مختلف بغل کردن نوزادتان را یاد بگیرید و او را از آغوشتان محروم نکنید.

بی‌اعتنایی به گریه‌های کودک

یک نوزاد خودش به راحتی خوابش می‌برد و اگر خیلی گریه کند احتمالاً مشکلی وجود دارد. پوشک او را نگاه کنید،‌ شیر دادن و آروغ دادن را امتحان کنید و ببنید آیا سرد یا گرمش نیست. اگر هیچ‌کدام از این موارد نبود، لازم است با پزشک کودکتان تماس بگیرید. شواهد نشان می‌دهد کودکانی که در هنگام گریه‌ به آنها پاسخ داده می‌شود، کمتر و با صدای پایین‌تری گریه می‌کنند و آنهایی که به گریه‌هایشان پاسخ داده نمی‌شود بیشتر گریه می‌کنند. پس یادتان باشد که هرگز نباید گریه‌های ادامه‌دار یک نوزاد را نادیده بگیرید. در مجموع، اشتباه اصلی شما این است که احساس درونی‌تان را نادیده بگیرید. یادتان باشد هیچ‌کس دیگری نمی‌تواند به شما بگوید که به سراغ کودکتان بروید یا بگذارید گریه کند.

تحریک زیاد

همین که نوزادان در حال عادت کردن و تطبیق با دنیای جدیدشان هستند به معنای تحریک و تهیج زیادی است. آنها در حال عادت کردن به تنفس هوا، شیر خوردن از سینه و تنظیم درجه حرارت بدنشان هستند. حالا به اینها، بوها، صداها و مناظر زیاد را نیز اضافه کنید. به ویژه در هفته‌های اول تولد ممکن است کودک به راحتی بیش از حد تحریک شود. صحبت‌های زیاد و دیدن افراد جدید می‌تواند برایش سخت باشد، به ویژه اگر کودک مدام دست به دست و بغل می‌شود. اگر کودک بیش از حد تحریک شود، ممکن است نتواند برای شیر خوردن یا خوابیدن آرام شود. در چنین مواقعی بهتر است کودک را به جای آرام‌تری ببرید و نور اتاق را کم کنید. همچنین تسکین و آغوش پدرانه نیز ممکن است در چنین شرایطی برای کودک مفید باشد.

وحشت‌زده شدن از هر چیز کوچکی

برخی والدین به بالا آوردن شیر، استفراغ خفیف نوزادی، گریه یا دیگر چیزها در کودکشان واکنش‌های شدیدی نشان می‌دهند و مسئله این است که اضطراب آنها به کودک هم سرایت می‌کند. مطمئناً کودکان برای فهم حرف‌های شما خیلی کوچک هستند، اما آنها به عواطف و حالات روحی والدینشان حساس هستند و استرس والدین اغلب منجر به استرس کودک خواهد شد. تحقیقات بسیاری نیز نشان داده است که کودکان از سرنخ‌های رفتاری والدین متوجه حالت روحی آنها می‌شوند و حتی نوزادان کوچک هم ممکن است تحت تأثیر حالت روحی والدینشان قرار بگیرند.

علاوه بر اینها، چنین والدینی از زندگی با کودک، به ویژه در ماه‌های اول زندگی او لذتی نمی‌برند، پس بپذیرید که شما نمی‌توانید همه چیز را کنترل کنید. درست است که شما به عنوان والدین همیشه نگرانی‌های خود را خواهید داشت، اما بزرگ کردن فرزندان باید برای شما، او و شاید دیگر کودکانتان نیز یک تجربهٔ مثبت باشد.

جدی نگرفتن تب نوزاد

هر تب بالای ۳۷/۸ درجۀ سانتی‌گراد در سه ماهۀ اول زندگی نوزاد یک فوریت پزشکی است و تنها مورد احتمالاً بی‌خطر تبی است که ظرف ۲۴ ساعت از واکسیناسیون‌های کودک بروز می‌کند. برخی والدین ممکن است با خود بگویند که کودک فقط گرمش است یا فقط یک سرماخوردگی است و به او قطرهٔ استامینوفن کودکان بدهند، اما در این سن، این یک کار اشتباه است، زیرا سیستم ایمنی یک کودک قوی نیست که بتواند خودش از پس یک عفونت برآید، پس اگر بدن کودک گرم است، درجه حرارت بدن او را بگیرید و در صورت بالا بودن فوراً با پزشک کودکتان تماس بگیرید و نشانه‌های اولیهٔ وجود بیماری در نوزادان را بشناسید.

نادیده گرفتن بهداشت دهان و دندان

شما می‌توانید مراقبت از لثه‌های نوزادتان را خیلی زود شروع کنید. درست است که هنوز نمی‌توانید از یک مسواک و خمیردندان استفاده کنید، اما می‌توانید از یک گاز پانسمان بسیار نرم و یک‌بارمصرف که آن را با آب جوشیده‌ای که سرد شده است خیلی کم مرطوب کرده‌اید، برای پاک کردن لثه‌های کودک استفاده کنید. این کار را می‌توانید با کمک پزشکتان یا یک دندان‌پزشک از چند روز بعد از تولد کودکتان شروع کنید و تا درآمدن اولین دندان ادامه دهید. با این کار، باکتری‌ها را از دهانش پاک می‌کنید و از چسبیدن آنها به لثه‌های نوزادتان جلوگیری می‌کنید و به ویژه لثه‌ها را پس از تغذیه و قبل از خواب تمیز کنید و با درآمدن اولین دندان نیز استفاده از مسواک را با کمک و راهنمایی پزشک کودک شروع کنید.

استفاده از وسایل خواب نرم و شل

همۀ والدین می‌خواهند تا جای ممکن شرایط راحتی کودکشان را فراهم کنند. اما لازم است که از بالش‌ها ن‌ها و پتوهای نرم و راحت پرهیز کنید. این وسایل نرم و راحت می‌تواند خطر خفگی ایجاد کند و ریسک سندرم مرگ ناگهانی نوزاد را بالا ببرد، به ویژه اگر کودک را روی شکم و دمر بخوابانید می‌تواند بسیار خطرناک‌تر باشد، زیرا دمر خوابیدن ممکن است دمای بدن نوزاد را بالا ببرد. همچنین کودک هنوز کنترلی روی سر و گردنش ندارد و اگر به شکلی مسیر تنفسی او با بالش مسدود شود، ممکن است نتواند نفس بکشد. یادتان باشد عروسک‌های نرم هم نباید در تخت نوزاد باشد.

سیگار کشیدن در اطراف کودک

همه به خوبی می‌دانند که سیگار حاوی مواد سمی بسیار زیادی است و از آنجا که کودکتان بدن خیلی کوچکی دارد، سموم ساده‌تر در بدنش تجمع می‌کند. حتی دود سیگار دست دوم یعنی دود سیگاری که دیگران کشیده‌اند، برای کودکان به شدت خطرناک است. از جمله عوارض دود سیگار این است که به ریهٔ کودکان آسیب می‌زند، آنها را بیشتر مستعد عفونت‌های گوش می‌کند و ریسک سندرم مرگ ناگهانی نوزاد را افزایش می‌دهد. کمترین کاری که باید انجام دهید این است که اجازه ندهید هیچ‌کس در خانه سیگار بکشد و هیچ استثنایی هم نگذارید.

خودتان یا همسرتان هم اگر سیگار می‌کشید بهترین کار این است که کاملاً ترک کنید تا کودک از آثار سیگار دست دوم هم در امان باشد. حتی سیگار دست سوم یعنی نیکوتینی که از دود سیگار دیگران روی سطوح مختلف خانه و کافه‌ها باقی می‌ماند، کودک را مستعد برخی بیماری‌های خاص می‌کند و ریسک سندرم مرگ ناگهانی نوزاد را افزایش می‌دهد.

دیر عوض کردن پوشک

یک اشتباه دیگر که والدین مرتکب می‌شوند دیر عوض کردن پوشک است. بیدار شدن در نیمهٔ شب سخت است، اما خوابیدن شما می‌تواند به سوختگی‌های دردناک زیر ناحیهٔ پوشک یا عفونت قارچی و حتی عفونت دستگاه ادراری منجر شود. بهتر است که پوشک را هر دو تا سه ساعت یک بار عوض کنید. در طول شب نیز معمولاً نوزادان برای خوردن شیر بیدار می‌شوند که فرصت خوبی برای بررسی کردن پوشکشان است، اما بعد از اینکه کودکتان کمی بزرگ‌تر شد و خودش در طول بیدار نشد، لازم نیست برای عوض کردن پوشک به شکل مداوم تا صبح بیدارش کنید.

تکان دادن کودک

اکنون دیگر این یک واقعیت شناخته ‌شده است که تکان دادن کودک کار نادرستی است، با این حال هنوز هم اتفاق می‌افتد و این مورد یکی از علت‌های مرگ در نوزادان است. این اتفاق که سندرم کودک تکان‌خورده نام دارد، اغلب زمانی اتفاق می‌افتد که یکی از والدین از گریه کردن کودک خسته می‌شود، او را با خشونت تکان می‌دهد و باعث آسیب به مغزش می‌شود. فرقی نمی‌کند خودتان خواسته‌اید کودکی را به این دنیا بیاورید یا به هر دلیلی ناخواسته صاحب یک فرزند شده‌اید، شما حالا مادر یا پدری هستید که مسئولیت تربیت درست و سالم یکی از اعضای جامعهٔ فردا را بر عهده دارید، پس غیر از موارد مالی، لازم است برای آرام کردن و تربیت یک انسان سالم و خالی از عقده‌های مختلف در آینده نیز وقت کافی بگذارید و برنامه‌ریزی داشته باشید.

توجه:
شما میتوانید اخبار ومطالب بیشتر را در مورد نوزاد، کودک و فرزند دلبندتان در سایت دکتر احمد شاه فرهت دنبال کنید
همچنین میتوانید رزرو نوبت دکتر احمد شاه فرهت را به راحتی از طریق قابلیت رزرو اینترنتی نوبت در گهوارک انجام دهید.

https://gahvarak.com/blog/321-mraghbt-hay-pdr-v-madr-bvdn.html

 چرا کودک من در به خواب رفتن مشکل دارد؟

آداب خواباندن صحیح کودک کدامند؟

یکی از بزرگترین دغدغه های والدینی که به تازگی صاحب فرزند شدند و یا کودک خردسالی دارند، موضوع خواب کودک و مشکلات مربوط به آن است.

• آیا می‌دانید کودکتان در طی شبانه روز به چه میزان خواب نیاز دارد؟

• تا چه میزان از منابع ترس کودکتان در هنگام خوابیدن آگاهی دارید؟

• آیا می‌دانید چرا کودکتان دچار مشکل خواب می‌شود؟

• تماس فیزیکی والد و کودک در موقع خواب باید به چه میزانی باشد؟

• از تکنیک کارت عبور شب برای حل مشکلات بدخوابی کودک آگاهی دارید؟

• اصول صحیح خواباندن کودک را می‌شناسید؟

خواب کافی برای تکامل و فعالیت طبیعی مغز، حکم غذا برای بدن را دارد.

و هرنوع اختلال خواب برای مدت طولانی می‌تواند عواقب جدی بر روی فعالیت اعضای مختلف بدن، به خصوص مغز بر جای بگذارد که در رأس آنها اختلالات خلقی و ذهنی (حافظه و یادگیری) است.

مدت خواب مورد نیاز بدن در دوره های مختلف سنی 

مدت خواب مورد نیاز بدن در دوره های مختلف سنی متفاوت است.

در حالیکه جنین داخل شکم مادر تقریباً بیش از 23 ساعت در شبانه روز در خواب به سر می‌برد، در ماه های اول پس از تولد، 16 تا ساعت، در یک سالگی 14 تا 15 ساعت، در چهار سالگی به 10 تا 12 ساعت و در ده سالگی حدود 10 ساعت به خواب نیاز دارد.

ساعات نیاز به خواب با افزایش سن به تدریج کاهش می‌یابد و بعد از بلوغ به 7 تا 8 ساعت در شبانه روز می‌رسد.

الگوی خواب نیز در دوران مختلف زندگی دستخوش تغییر است.

به طوریکه در ماه اول تولد نوزاد صرف نظر از اینکه چه موقع از شب و روز باشد، هر 2 تا 3 ساعت بیدار شده، شیر می‌خورد و 10 تا 20 دقیقه بعد مجدداً به خواب می‌رود.

در شش ماهگی علاوه بر خواب کامل شبانه، دو بار در روز (صبح و عصر) نیز برای مدت یک و نیم تا دو ساعت می‌خوابد و در حوالی چهار سالگی معمولاً فقط یک خواب نیم روزی خواهد داشت.

در حوالی ده سالگی، خواب تقریباً فقط به شب محدود می‌شود (البته بر حسب ساختار فعالیتی خانواده و فرد ممکن است خواب نیمروز نیز وجود داشته باشد) و این الگو تا نزدیکی پیری ثابت باقی می‌ماند.

در دوران پیری مجدداً نظم خواب به هم خورده و طول مدت خواب شبانه کم و در عوض افراد 1 یا 2 بار در نیم روز به خواب می‌روند.

ارتباط ساعت بیولوژیک بدن با خواب

فعالیت بسیاری از ارگان های داخلی ما در طول شبانه روز یکسان و یکنواخت نیست و به صورت دوره ای تغییر می‌کند که به وسیله ساعات درونی موسوم به ساعات بیولوژیک تنظیم می‌شود.

یکی از این ساعات درونی (بیولوژیک)، ساعت شبانه روزی است که مرکز آن در مغز ما است.

تقریباً تمامی حیوانات دارای این ساعت بیولوژیک شبانه روز هستند که در مورد انسان طول مدت آن نزدیک به 24 ساعت است و توسط آن همانند طبیعت بدن دوره های شب و روز را طی می‌کند. به طوریکه بدن را برای استراحت و خواب در شب ها آماده می‌کند.

این ساعت بیولوژیک شبانه روزی در حوالی 4 تا 6 ماهگی تا حدودی به یک نظم خاصی می‌رسد، به نحوی که به کودک این امکان را می‌دهد تا بیشتر خواب خود را در شب داشته باشد و در حوالی یک سالگی نظم و فعالیت این ساعت به یک سطح ثابت و پایدار می‌رسد.

هرچه این ساعت بیولوژیک شبانه روزی دیرتر تنظیم شود، امکان اصلاح آن در ماه ها و سال های بعد مشکل تر خواهد بود.

لذا اگر می‌خواهید کودک از یک خواب خوب و سالم و منظم برخوردار شود، می‌بایست از همان سال های اول با خواب کودک به درستی برخورد شود.

علت مشکلات خواب در کودکان چیست؟

حتی اگر کودک در 2 سال اول تولد دارای برنامه  و الگوی خوابی منظم و خوب بوده باشد، باز هم به دلیل تغییرات تکاملی چشمگیر، بسیاری از خردسالان (به خصوص در سن 2 تا 3 سالگی) دچار برخی مشکلات در به خواب رفتن و در خواب ماندن خواهند شد.

برای اینکه دریابیم این تغییرات چه تأثیری بر روند خواب کودک دارند و چگونه با آنها به درستی برخورد کنیم، ابتدا لازم است نگاهی اجمالی به تغییرات احساسی عاطفی و ادراکی کودک در این سنین و ارتباط آنها با خواب بیاندازیم:

دنیای خیالی و جادویی کودکان

برای کودکان 2 تا 3 ساله (حتی تا 5 ساله) میان دنیای خیالی و واقعی مرز مشخص و واضحی وجود ندارد و برای (ذهن) آنها همه چیز امکان پذیر است (صحبت کردن یا پرواز حیوانات یا غیب کردن اشیاء، دادن غذا به عروسک و لولو، هیولا و…(

به همین دلیل حتی اگر شاهد خارق العاده ترین شعبده بازی ها و تردستی ها باشند، برایشان پیش پا افتاده و غیرمهیج است.

این ویژگی ذهنی، آشفتگی زیادی در ذهن کودک به وجود می‌آورد که با روند به خواب رفتن (آرامش مغز و ذهن) در تضاد است.

همچنین ممکن است کودک در پی دیدن رویایی ترسناک نیمه شب بیدار شده و بیان کند که غولی در زیر تخت او یا داخل کمد مخفی شده است.

خودمحوری کودکان

از ویژگی های دوران کودکی، خودمحوری -نه خودخواهی- است.

به این معنی که کودک خود را مرکز عالم می‌داند و هر چیز که پیرامون او می‌گذرد، به نحوی در ارتباط و یا در خدمت او است.

به همین دلیل اگر پدر و مادر با هم جروبحث و نزاع کنند یا مادربزرگ مریض شود، ممکن است چنین تصور کند که او عامل چنین وقایعی او بوده است.

همین کافی است که ذهن کودک را در شب مشغول و آشفته کند و یا اگر نصف شب بی خوابی به سرش بزند و یا غذا بخواهد تعجب کرده و طلبکار خواهد شد که چرا دیگران خواب هستند.

پدر و مادر، قادر مطلق

پدر و مادر آگاه و مهربان از طریق برآورده کردن تمامی نیازهای کودک در 2 سال اول تولد (که تقریباً محدود به غذا و ارتباط احساسی عاطفی بوده است) در فرزند خود حس اعتماد و اطمینان به پدر و مادر و دیگران و جهان را می‌کارند.

به همین دلیل پدر و مادر در ذهن کودک حکم غول چراغ جادو و قادر مطلق را بازی می‌کنند. و کودک برای هر مشکلی به آنها مراجعه کرده و پناه می‌برد.

اما در حوالی 2 تا 3 سالگی با تکامل ادراکی و برخورد صحیح پدر و مادر، با یک واقعیت دیگری مواجه می‌شود: 

اینکه دیگر پدر و مادر قادر مطلق نیستند (نمی‌توانند باران را متوقف کنند، نمی‌دانند که در درون او چه می‌گذرد، نمی‌توانند و…(

این چالش و آشفتگی ذهنی به ویژه در شب ها خود را بیشتر نمایان کرده و موجب اشکال در خواب کودک می‌شوند.

خواسته ها و امیال نامحدود کودکان

کودکی که تا قبل از این فقط تعداد انگشت شماری خواسته داشت، حال خواسته هایش نه تنها غیر قابل شمارش خواهد شد بلکه محدودیتی برای آنها نیز متصور نیست.

اگر یک بستنی خوبه چرا 5 تا نه؟! اگر به اختیار او باشد کل مغازه اسباب بازی فروشی خالی خواهد شد، و با هیچ منطقی نیز قابل تغییر نیست.

در اینجاست که کودک کم کم با توانایی ها و ناتوانایی های خود آشنا شده و کم کم از آسمان خیال و رویا پا بر زمین واقعیت ها می‌گذارد.

ابراز وجود در کودکان

کودک برای یافتن خود و ارزیابی توانایی هایش در هر فرصت و موقعیت ممکن، پدر و مادر را به چالش می‌کشاند و تا آنجایی که ممکن باشد با پدر و مادر مخالفت می‌کند.

حال در نظر بگیرید اکثر بالغینی که (ظاهرا) منطق و شعور دارند با کوچکترین مشاجره یا مسئله ای مخالف میل شان نه تنها شب خوابشان نمی‌برد بلکه تا چندین شب کابوس دیده و در طول روز نیز به هم می‌ریزند.

چگونه انتظار داریم فرزندانمان با چنین تغییرات و تعارض ها و کشمکش های ذهنی، خیالی راحت داشته و به راحتی به رختخواب بروند و تا صبح یک نفس بخوابند؟

اما نگران نباشید، خوشبختانه با برخورد صحیح، فرزندانمان این مراحل و چالش ها را به خوبی پشت سر خواهند گذاشت و با کمترین صدمه به مرحله بعدی زندگی خود قدم خواهند گذاشت.

اصول صحیح خواباندن کودک

زمان خواب کودک

با توجه به طول مدت خواب مورد نیاز و برنامه خانواده و کودک در طول روز، معمولاً ساعت بین 7 تا 9 شب بهترین زمان برای خواباندن کودک است.

برای اعلام زمان خواب استفاده از ساعت زنگ دار و یا سایر وسایل مشابه الگوی بسیار خوبی است.

با این روش نه تنها از تکرار این جمله که ساعت خواب است جلوگیری می شود و تقابل بین شما و فرزندتان را کمتر می کند بلکه حس کنترل و مسئولیت پذیری را در کودک برمی انگیزد.

آداب و رسوم قبل از خواب کودک

این مرحله در آماده سازی کودک برای خواب و آموزش نظم و انضباط بسیار مهم و کارآمد است.

در این مرحله که معمولاً بیش از 30 دقیقه به طول نمی انجامد، جو و فضای خانه آماده شده و کودک اولین قدم ها را برای جدا شدن بندناف روانی اش از پدر و مادر برمی‌دارد.

در عین حال به تدریج درمی‌یابد که این جدایی نه تنها پایان کار نیست بلکه خود را به عنوان موجودی مستقل از پدر و مادر که قادر به ادامه حیات است، می‌یابد و تحت کنترل قرار دادن زندگی را به کمک مادر و پدر تجربه می‌کند.

این آداب و مراسم بر حسب ویژگی های فردی کودک می تواند مجموعه ای از موارد زیر باشد:

• مسواک زدن

• دوش گرفتن

• تعویض لباس

• خواندن کتاب قصه یا گوش دادن به نوار قصه

• صحبت کردن در مورد اتفاقات روز

• مالش پشت یا نوازش سر و موها

• دعا کردن

• و سرانجام در پایان کار بغل کردن و بوسیدن و شب بخیر گفتن و به خواب رفتن

در رابطه با وضع این آداب بهتر است نکات زیر را مدنظر داشت:

• بهتر است پدر و مادر به طور متناوب (و یا به صورت مشارکتی) در اجرای این مراسم به کودک کمک کنند. اما اگر کودک فقط با یکی از آنها راحت باشد، نباید پافشاری نمود. به جای آن باید در طول روز با کودک تعامل بیشتری داشت تا کودک تمایل بیشتری از خود نشان دهد.

• به کودک این امکان داده شود تا در انتخاب برخی از مقررات مختار و صاحب نظر باشد (خواندن قصه یا گوش دادن به نوار قصه، نوع لباس در زمان خواب و یا نوع خمیر دندان(.

• برحسب تمایل کودک، می‌توان درب اتاق خواب وی را نیمه باز یا به طور کامل باز گذاشت (ولی بجز شرایط خاصی آن را قفل نکنید(.

• بر حسب سلیقه و تمایل کودک از چراغ خواب، یا آب نما با نور کم و وسایل نظیر آن استفاده کنید.

• تمامی تمهیدات لازم ایمنی برای جلوگیری از حوادث احتمالی نیمه شب اتخاذ شود (عدم وجود وسایل نوک تیز، ثابت کردن کتابخانه به دیوار و …(

• به جز برخی از آداب ثابت (نظیر مسواک زدن و احتمالا دوش گرفتن) بایستی نوع مراسم بر حسب ویژگی های شخصیتی و فردی کودک تعیین شوند. برخی از کودکان از طریق کلام و صحبت ارتباط بهتری برفرار می‌کنند و آرام می‌شوند و برخی دیگر از طریق دیدن و لمس کردن.

• گرفتن عکسی از کودک در زمان انجام این مراسم (و یا بریدن عکس های مرتبط از مجله یا کتاب قصه) و در معرض دید قرار دادن آنها، فکر خوبی برای یادآوری دائم و تشویق کودک در انجام آنهاست.

• تمامی جو خانه باید همسو و در راستای زمان خواب کودک تغییر کند (عدم بلندکردن صدای رادیو یا تلویزیون، عدم برگزاری میهمانی در این ساعت و…(.

• دادن یک فنجان شیر گرم در نزدیکی زمان خواب و استفاده از یک موزیک ملایم برای کمک به خواباندن کودک در برخی از کودکان تا حدی موثر هستند.

ثبات و پایداری

اگرچه کودکان در این سنین در زمان تفریح و بازی از به هم ریختگی و آشفتگی استقبال می‌کنند اما در امور زندگی نیاز به ثبات و یکنواختی دارند و هر نوع تغییر در این برنامه ها می‌تواند باعث برهم ریختن ذهن و الگوی رفتاری کودک شود.

لذا به جز در موارد استثنایی نباید از این چهارچوب مراسم و آداب خارج شد و یا برخی مراحل را حذف کرد.

از طرف دیگر تغییراتی همچون مسافرت، میهمانی دیر وقت شبانه و ورود به مهد کودک و امثال آن می‌توانند باعث اختلال در نظم خواب کودک شوند. پس تا حد امکان باید از چنین تغییراتی جلوگیری نمود.

در صورت اجتناب ناپذیر بودن چنین تغییراتی (از جمله آغاز ورود به مهد کودک) باید زمان و توان بیشتری در نزدیکی زمان خواب کودک اختصاص داد تا با برقراری ارتباط احساسی عاطفی، فیزیکی و کلامی بیشتر اطمینان و آرامش درونی کودک را تقویت نمود.

با به کار بردن تمهیدات بیان شده اکثر کودکان ظرف یک هفته (و اکثراً ظرف چند روز) یک برنامه خواب خوب و منظمی پیدا خواهند کرد.

تماس فیزیکی  با کودک در موقع خواب

معمولاً تمایل کودکان به تماس فیزیکی با پدر و مادر به دلیل اضطراب جدایی، یا ترس از تاریکی و برای به دست آوردن احساس امنیت بیشتر است.

و تا زمانیکه این گونه ترس ها معنی خاصی نداشته باشد و شما با آن راحت باشید و دقیقاً قبل از اینکه او به خواب برود شما از او جدا شوید، بلامانع است. بهترین روش برقراری ارتباط فیزیکی با کودک در چنین شرایطی در دست گرفتن دست کودک یا نوازش موها و سر او و یا مالش پشت او است.

لذا بدون اینکه واکنش واضح  و یا منفی به این رفتار کودک نشان دهید، با درایت و ظرافت این تمایل را آنگونه که شما راحت هستید و بهتر است، هدایت کنید.

راه دیگر این است که به کودک عروسک مورد علاقه اش را داد تا او را در آغوش بگیرد و با او بخوابد (اگر هر دو را خواست از آن دریغ نکنید(.

مجدداً باید متذکر شد که ارتباط  فیزیکی باید محدود و تا قبل از به خواب رفتن کودک باشد.

بدین معنی که اگر قرار باشد کودک ساعت 9 به خواب برود، باید پس از خواندن داستان و پرسش اینکه چیزی لازم دارد یا نه؟! کودک را بوسید، شب بخیر گفت و اتاق را ترک کرد.

اگر کودک خواستار حضور شما باشد باید برای او کاملاً مشخص کنید که پس از گفتن شب بخیر، تا زمانی که او به خواب برود شما در روی صندلی نشسته و مشغول کار خود (مثلاً مطالعه، بافندگی و…) خواهید بود ولی هیچگونه صحبت و مکالمه ای قابل قبول و جایز نخواهد بود و (در صورت تخطی اتاق را ترک خواهید کرد(.

اگر متوجه شدید که حضور شما موجب به خواب نرفتن کودک می‌شود، بهتر است اتاق را ترک کنید و بعد از 10 تا 15 دقیقه بدون هیچ صحبت و واکنشی به او سر بزنید (برای مدت 10 تا 20 ثانیه(.

مخالفت و گریه زاری موقع خواب در کودکان

این مسئله در 20 تا 25 درصد خردسالان و اغلب در کودکانی که به تازگی اتاق خواب مجزا پیدا می‌کنند و یا تغییرات محیطی در خانواده (مسافرت) و یا مراحل تکاملی فردی (یادگیری مهارت جدید) و یا ورود به فضایی جدید (شروع مهدکودک، کودکستان یا دبستان) را تجربه می‌کنند، اتفاق می‌افتد.

یکی از تکنیک های بسیار جدید که در چند سال اخیر مورد مطالعه قرار گرفته و در بیش از 90 درصد موارد در کودکان 3 تا 10 ساله (و حتی 2 ساله و یا بیشتر ) به خوبی جواب می‌دهد، تکنیک کارت عبور شب است.

تکنیک کارت عبور شب

در این روش ابتدا با همکاری و نظر کودک، کارتی به ابعاد کف دست با درج نام کودک طراحی می‌شود و قبل از خواب در اختیار کودک قرار داده می‌شود (یا در کنار تختش گذاشته می‌شود(.

سپس به کودک توضیح داده می‌شود که بعد از زمان خواب و شب بخیر گفتن، او فقط اجازه دارد یک بار از این کارت استفاده کند و برای مدت کوتاهی برای نوشیدن آب، رفتن به دستشویی و یا در آغوش گرفتن مادر و یا پدر، از اتاق خود خارج شود.

اگر بیش از یک بار این عمل تکرار شود، مادر یا پدر باید بدون صحبت و نگاهی (حتی چشم در چشم) کودک را به اتاق خود هدایت کنند و به رختخواب بازگردد.

برخی از کودکان ممکن است در روزهای اول چند بار این عمل را تکرار کنند ولی اگر پدر و مادر وظیفه خود را به درستی انجام دهند (بدون صحبت و ارتباط ( تقریباً تمامی کودکان ظرف 2 هفته برنامه خواب منظمی پیدا خواهند کرد.

اما در مورد گریه و زاری باید به کودک تذکر داد که این عمل او باعث آزار سایر اعضاء خانواده خواهد شد و در صورت تداوم درب اتاق او بسته خواهد شد و در مرحله بعدی، برخی از امتیازات او گرفته خواهد شد (نظیر محروم شدن از برخی از اسباب بازی ها یا برنامه تلویزیونی مورد علاقه اش برای روز بعد(.

اگر کودک اعلام کرد که خوابش نمی‌آید، می‌توان به او گفت که بدون ایجاد سر و صدا می‌تواند در اتاق خود بازی کند و یا کتاب قصه را نگاه کند ولی حق بیرون آمدن از اتاق خود را ندارد.

به هیچ عنوان نباید اجازه داد تا کودک از حربه گریه کردن به خواسته اش برسد.

اگر پس از 5 تا 10 دقیقه همچنان به گریه خود ادامه دهد، می‌توان به او سر زد و متذکر شد که در صورت توقف گریه درب اتاق او باز گذاشته می‌شود.

معمولاً در نوبت دوم یا سوم، کودک گریه را متوقف کرده و یا حتی به خواب رفته است.

نکته مهم در این رابطه مصمم بودن” پدر و مادر و عدم برقراری ارتباط طولانی با کودک است (فقط در حد هشدار دادن در مورد نتایج و عواقب رفتار خود(.

بیدار شدن از خواب و گریه شبانه  کودک و یا خروج از اتاق

این مساله نیز معمولاً ریشه در همان مسائل ذکر شده در مورد مخالفت در به خواب رفتن دارد ولی باید به فکر علل دیگری همچون کابوس شبانه و دیدن خواب های ترسناک، ترس و نهایتاً بیماری نیز بود.

در این حالت باید جهت اطمینان از عدم وجود مسئله جدی به کودک سر زد و او را چک کرد.

اگر مسئله خاصی وجود نداشت باید با محبت و مهربانی او را به اتاق و رختخوابش بازگرداند و تشویق به خوابیدن نمود و اتاق را ترک کرد.

توجه:

اگر کودک در طول روز فعالیت فیزیکی جدی داشته باشد و بیماری خاصی نداشته باشد و وقایع و تجربیات منفی در طول روز نداشته باشد، به طور معمول، مشکل بی خوابی نخواهد داشت و با حمایت شما به خوبی مجدداً به خواب خواهد رفت.

اما چنانچه با راهکارهای ذکر شده موفق به رفع مشکلات خواب کودک خود نشدید، حتماً مسئله را با متخصص روانشناس و مشاور کودک درمیان بگذارید.

توجه:
شما میتوانید اخبار ومطالب بیشتر را در مورد نوزاد، کودک و فرزند دلبندتان در سایت دکتر احمد شاه فرهت دنبال کنید
همچنین میتوانید رزرو نوبت دکتر احمد شاه فرهت را به راحتی از طریق قابلیت رزرو اینترنتی نوبت در گهوارک انجام دهید.

https://gahvarak.com/blog/3-chra-kvdk-mn-dr-bh-khvab-rftn-mshkl-dard.html

روش های آموزش زبان به کودکان

آموزش زبان به کودکان راهیست که نیاز به مهارت و تجربه کافی دارد. برگردید به دوران کودکیتون، یادتون میاد وقتی یه بزرگتر ازتون سوال میکرد و جوابش رو بلد نبودید با دهان باز فقط نگاه میکردید؟

نه به خاطر بی ادبی، بلکه به این دلیل که حرفهاشون براتون نامفهوم و گنگ بود؟

این دقیقا همون حسی هست که بچه ها ( مبتدی ها) در ابتدای کار سر کلاس دارند. اگر معلم به زبان انگلیسی صحبت کنه، بچه ها هیچی متوجه نمیشن، ذهنشون قفل و مضطرب میشن. برای همین آموزش زبان به کودکان راحت نیست.

روش های آموزش زبان به کودکان

وقتی برای اولین بار وارد کلاس بچه های مبتدی میشید، خودتون رو جای اونها بگذارید.

اگر یک غریبه بیاد به شما جملات عجیب و نامفهوم بگه و انتظار داشته باشه شما هم عینا بهش پاسخ بدید چه حسی بهتون دست میده؟ یه کم اعصاب خورد کن به نظر میاد!

قطعا آموزش زبان به کودکان مبتدی بسیار کار سختی هست چرا که اونها هیچ دانش قبلی درباره زبان ندارند و کاملا خام” هستند.

گاهی اوقات آشنایی با حروف انگلیسی و اعداد رو ندارند و حتی معنی کلمات ساده مثل hello و goodbye رو هم نمی دونند.

اشتباه معلم ها

بعضی از معلم های تازه کار وقتی وارد کلاس میشن از همون اول شروع میکنند به انگلیسی صحبت کردن.

اینکه تمام جمله ها رو انگلیسی بیان کنیم اشتباه هست.  نباید تمام تکالیف و تمرین هایی که سرکلاس به بچه ها واگذار میکنیم به انگلیسی باشه.  مثلا نباید اینطور بگیم:

You guys, now we are going to look at a new structure today so .let’s get those textbooks out

چون در این صورت بچه ها فکر میکنند معلمشون از مریخ اومده !

به جای گفتن این جمله طولانی و نامفهوم، اون رو کوتاه تر بیان کنید؛ مثلا بگید:

?Take out your books, Ok

به جای کلمه اوکی، بسته به شرایط، از زبان بدن هم استفاده کنید.  زبان بدن در آموزش به کودکان بسیار موثر هست، چون به یادگیری اونها کمک میکنه.

حتی به شما به عنوان معلم کمک میکنه تا متوجه بشید بچه ها چیزی متوجه شدند یا نه؟

چرا کودکان از یادگیری زبان جدید فراری اند؟

یک اشتباه ناشیانه دیگه که در تدریس به افراد مبتدی یا بچه ها اینه که معلم با فرض اینکه همه متوجه درس شدند از اون مبحث عبور میکنه و در اصلاح check understanding” انجام نمیده تا مطمئن بشه همه متوجه دستورات کلاس هستند.

زبان بدن

در جلسه اول ( بعضا تمام جلسات ) ممکنه خیلی از بچه ها یا حتی بزرگ ها از پرسیدن سوال و گفتن اینکه متوجه نشدند خجالت بکشند یا بترسند.

در نتیجه ترجیح میدن به جای پرسیدن ساکت بمونن. باید تا جایی که میتونید جو رو عوض کنید و نذارید کلاس حالت خشک و رسمی داشته باشه.

باید زبان بدن شاگردهاتون رو بخونید.  معمولا از حالات چهره و زبان بدن میشه حدس زد که مطلب رو فهمیدن یا نه. میتونید چند تا سوال کوچیک بکنید تا مطمئن بشید.

زمان کافی بدید

به عنوان معلم نباید از بچه هایی که تازه با زبان انگلیسی آشنا شدند توقع داشته باشیم که سریع متوجه حرفهای ما بشن.

باید به اندازه کافی مثال برای زدن داشته باشیم، ازشون مطمئن بشیم که متوجه درس شدند، و به اندازه نیاز بهشون زمان بدیم تا تمرین کنند و آنچه تدریس شده رو یک بار در ذهنشون مرور کنند.

وقتی یک مبحث سر کلاس تدریس میشه باید بعدش از بچه ها بخواهیم که اون مبحث رو به تنهایی و یا گروهی یا دو به دو با هم تمرین کنند. پس باید زمان کافی داشته باشن و تحت فشار نباشن تا بتونن حتی اشتباه کنن تا اون مطلب براشون جا بیفته.

خسته کننده نباشید

بچه ها موجودات پر انرژی هستند پس نمی تونیم توقع داشته باشیم مثل مجسمه بشینن و به حرفهای طولانی و بعضا خسته کننده ما گوش بدن. اگه حرفهای ما براشون جذاب نباشه زود خسته میشن و تمرکز خودشون رو از دست میدن.

فلش کارت

راه های زیادی وجود داره که یادگیری زبان رو برای بچه ها ساده و لذت بخش کنه. یکی از بهترین کارها استفاده از فلش کارت هست. فلش کارت به دلیل داشتن عکس های کودکانه و جذاب، بچه ها رو جذب میکنه.

بازی با فلش کارت در خانه

به عنوان پدر یا مادر اگه هنوز فرزندتون رو به کلاس نفرستادید فلش کارت رو میتونید توی خونه استفاده کنید. به این شکل که روزی یک کلمه با استفاده از فلش کارت به فرزندتون آموزش بدید. حتی روزی یک کلمه هم کافیه و لازم نیست به کودکتون فشار بیارید.

بازی کنید

بچه ها عاشق بازی کردن هستند. وقتی به بچه ها بگیم بیاید با هم بازی کنیم چشماشون از خوشحالی برق میزنه.  وقتی بازی رو با تدریس ادغام کنیم تاثیر مثبتی روی یادگیریشون میذاره.

یکی از بازیها پانتومیم هست. میتونید از موضوعات ساده شروع کنید و از بچه ها بخواهید که حدس بزنن.

یکی از بازی‌ها حدس زدن کلمات هست.  به این شکل که شما یک کلمه در نظر میگیرید و از بچه ها میخواهید که حروف اون رو حدس بزنن. سعی کنید برای بازی‌ها جایزه یا امتیاز در نظر بگیرید تا بچه ها بیشتر انگیزه پیدا کنند. حتما در بازی‌ها خلاق و پر شور عمل کنید. سعی کنید خودتون بازی اختراع کنید یا از خود بچه ها برای ابداع بازی ایده بگیرید.

موسیقی، کارتون، فیلم

میتونید متناسب با سن فرزند یا شاگردهاتون موزیک پیدا کنید و از بچه ها بخواهید تا کلماتش رو تا جایی که میتونن تکرار کنن. یا کلمه هایی که متوجه میشن رو پای تخته بنویسن.

فقط سعی کنید کل فیلم یا کارتون رو سر کلاس نمایش ندید چون از حوصله کلاس خارج میشه.  میتونید قسمت های جالبش رو جدا کنید و نمایش بدید.

آخرین نکته

بچه ها موجودات فعال و پر انرژی هستند، خودتون رو باهاشون وفق بدید و کلاس رو به محیط جذاب و دوست داشتنی تبدیل کنید. در غیر اینصورت برای همیشه از زبان انگلیسی زده میشن.

آموزش زبان به کودکان، فضا و شرایط و روحیه خاصی می طلبه. میزان انرژی و حوصله رو در خودتون بالا ببرید.

باید خودتون هم ک?ودک بشید و کودک درون خودتون رو فعال کنید تا بهتر نتیجه بگیرید تا در آینده به تعداد افراد کاربلد و علاقمند به زبان انگلیسی اضافه بشه.

یک هدف مهم که در دوره کودکان آکادمی ۲۴ talk دنبال می شود، ایجاد علاقه و انگیزه کافی برای یادگیری زبان انگلیسی در فرزندان شماست. داشتن یک تجربه خوب و مثبت از کلاس زبان بسیار ارزشمند است و باعث جلوگیری از دلسردی کودکان برای ادامه یادگیری در مقاطع بالاتر خواهد شد.

توجه:
شما میتوانید اخبار ومطالب بیشتر را در مورد نوزاد، کودک و فرزند دلبندتان در سایت دکتر احمد شاه فرهت دنبال کنید
همچنین میتوانید رزرو نوبت دکتر احمد شاه فرهت را به راحتی از طریق قابلیت رزرو اینترنتی نوبت در گهوارک انجام دهید.

https://gahvarak.com/blog/315-rvsh-hay-amvzsh-zban-bh-kvdkan.html

سوالات مادران در مورد تغذيه کودک

1. کودک من بسیار فعالیت میکند ، اما غذای زیادی نمی خورد. آیا جایی برای نگرانی دارد یا خیر ؟

تا زمانی که سر حال است و رشد خوبی دارد، جای نگرانی نیست. کودکان نوپا در حدود 15 ماهگی اشتهایشان تا حدی کاهش می یابد. بسیاری از آنها در این مرحله، با وجود اینکه فعالیت بسیاری دارند، خیلی کم غذا می خورند. به نظر می رسد کودکانی که به اندازه کافی آرام و خونسردند، نسبت به کودکان نوپا و فعال مقدار بیشتری غذا می خورند. دقت کنید که کودک خود را با حجم زیادی شیر یا آبمیوه به جای غذا سیر نکند.

2. آیا نوپایی که مقدار کمی غذا می خورد، کم حال و کم انرژی نمیشود؟

به طور تعجب آوری نوپایایان با تغذیه به مقدار کم به زندگی و رشد خود ادامه می دهند. به هر حال بهتر است برای آنها رژیم غذایی سالم و متنوعی را در نظر بگیریم. کمبود آهن مهمترین مشکلی است که در این سن نوپایان با آن مواجهند.

3. کودک از خوردن وعده های غذای اصلی خودداری می کند و در عوض بیشتر مابین وعده های غذایی اصلی چیزی می خورد، چه باید کرد؟

 در وعده های غذای اصلی کودک غذاهای مشابه با میان وعده هایی که دوست دارد، به او بدهید. به عنوان مثال، چنانچه او در ساعت 11 صبح چند عدد بیسکویت می خورد و ساعت 1 بعد از ظهر دوست دارد مقداری ماست بخورد، می توانید در ساعت 11:30 چند عدد بیسکویت و ماست را مخلوط کنید و به عنوان ناهار به او بدهید.

4. کودکم از خوردن اکثر غذاها امتناع می کند، در این شرایط چه باید کرد؟

این مساله طبیعی بوده، بخصوص اگر اغلب یک نوع غذا برایش تهیه کنید. سعی کنید انواع مختلفی از غذاها را برای او تهیه آماده کنید. ممکن است کودک بسیار عطش داشته باشد؛ در اینصورت یک لیوان آب یا آبمیوه به او بنوشانید، اما به مقدار زیادتر به او مایعات ندهید تا حجم معده اش را پر نکند. چنانچه کودک همیشه از خوردن یک نوع غذای خاص امتناع می کند، آن را از رژیم غذایی او کنار بگذارید. شاید در آینده به آن غذا علاقمند شود، اما اگر او را مجبور به خوردن آن غذا بکنید، ممکن است برای مدت طولانی از آن متنفر گردد.

5. چگونه می توان کودک را از خوردن تنقلات باز داشت؟

تنقلات را در دسترس وی قرار ندهید، هنگامی که او به واقع گرسنه شد، وعده غذایی اش را به او بدهید. برخی از نوپایان اشتهای بسیار زیادی دارند و علاوه بر سه وعده اصلی، به مقداری میان وعده غذایی هم نیاز دارند.

6. آیا می توانم به کودکم برای رفع تشنگی شیر گاو بنوشانم؟

از سن 12 ماهگی می توان شیر گاو را جایگزین نوشیدنی اصلی او کرد.

7. چه نوع از میان وعده های غذایی را به نوپایم می توانم بدهم؟

میوه های تازه، پنیر، ماست، شیر، سرلاک، تخم مرغ آب پز، نانهای فانتزی و سبزیهای خام، میان وعده های پيشنهادي هستند.

8. کودک من بسیار آهسته غذا می خورد،چه ار باید کنم تا او کمی تندتر غذایش را بخورد؟

متاسفانه خیر، باید به او اجازه بدهید تا هر زمان که می خواهد بخورد و وقتی کاملا سیر شد، می توانید بشقاب غذایش را بردارید.

9. آیا می توانم هنوز هم به نوپایم از شیر خودم بدهم؟

بله، اما او به سه وعده غذای اصلی هم نیاز دارد و شیر مادر منبع اصلی تغذیه او نخواهد بود. در این زمان، میزان مکیدن مادر توسط  نوپا کاهش می یابد.

توجه:
شما میتوانید اخبار ومطالب بیشتر را در مورد نوزاد، کودک و فرزند دلبندتان در سایت دکتر احمد شاه فرهت دنبال کنید
همچنین میتوانید رزرو نوبت دکتر احمد شاه فرهت را به راحتی از طریق قابلیت رزرو اینترنتی نوبت در گهوارک انجام دهید.

https://gahvarak.com/blog/312-svalat-madran-dr-mvrd-tghzh-kvdk.html

چگونه آب مروارید در کودکان درمان میشود؟

پاسخ:

به کدر شدن عدسی های چشم، کاتاراکت یا آب مروارید گفته می شود؛ عدسی کدر شده، مانع رسیدن اشعه های نور به شبکیه شده و سبب تاری دیده می شود.

اگرچه آب مروارید، بیماری بزرگسالان است اما در شیرخواران نیز بر اثر عفونت های ویروسی مانند سرخجه در حین حاملگی ایجاد می شود. آب مروارید در دوران کودکی نیز اغلب به علت صدمه به چشم یا ابتلا به بیماری، رشد غیر طبیعی عدسی یا ظهور دیر رس علایم ارثی ایجاد می شود.

آب مروارید های دوران کودکی فقط باعث کدر شدن قسمت هایی از لنز می شوند بنابراین اختلالی در بینایی فرد ایجاد نمی کنند. معمولا آب مروارید های کوچک احتیاج به درمان ندارند اما این افراد باید به صورت دوره ای معاینه شوند. آب مروارید های با اندازه متوسط که موجب اختلال بینایی می شوند نیز احتیاج به عینک یا درمان آمبلیوپیا ( تنبلی چشم) دارند اما آب مرواریدهای بزرگتر که همراه با اختلال بینایی شدیدتر هستند، احتیاج به جراحی فوری دارند. در این نوع کاتاراکت چشم پزشک با استفاده از روش های جراحی و با کمک میکروسکوپ، تمام عدسی یا محتوای کدر شده را بر می دارد.

کودکانی که درسنین بالاتر به علت کاتاراکت دچار کاهش بینایی شده اند، می توانند مانند بزرگسالان درمان شوند زیرا تکامل بینایی آنها کامل شده است. در اثر کاتاراکت دید شیرخوار یا کودک، ضعیف شده و می‌تواند موجب تنبلی چشم ( آمبلیوپی) شود.

اگر کودک تنبلی چشم داشته باشد، برداشت آب مروارید اولین قدم برای درمان آنها به حساب می آید. سپس تصحیح عیب اپتیکی برای او لازم است. پس از آن باید چشم خوب تا بهبود بینایی چشم مبتلا به تنبلی چشم، بسته شود. بستن چشم خوب باعث می شود که فرد به اجبار از چشم ضعیف استفاده کند؛ بستن چشم باید بر پایه زمان های دوره ای ادامه یابد تا سیستم بینایی کودک کامل شود.

اصلی ترین روش تصحیح بینایی کودک پس از جراحی کاتاراکت، استفاده از عینک یا لنزهای تماسی است. قطعا مشکلات بینایی در فردی که تنها یک چشم او جراحی شده، ظاهر خواهد شد زیرا چشم عمل شده با شماره 20 یا بیشتر تصحیح اپتیکی شده و تصاویر را بزرگتر می بیند. چشم سالم نیز تصاویر را با اندازه واقعی خود می بیند. در نهایت مغز کودک با سرکوب کردن تصویر ناشی از چشم عمل شده این دوگانگی تصویر را تصحیح می کند.

این سرکوب باعث ایجاد تنبلی چشم می‌شود به همین دلیل کودکانی که چشم آنها تحت عمل جراحی آب مروارید قرار گرفته است، حتما برای تصحیح این دوگانگی بینایی نیاز به لنزهای تماسی یا داخلی چشمی پیدا می کنند.

توجه:
شما میتوانید اخبار ومطالب بیشتر را در مورد نوزاد، کودک و فرزند دلبندتان در سایت دکتر احمد شاه فرهت دنبال کنید
همچنین میتوانید رزرو نوبت دکتر احمد شاه فرهت را به راحتی از طریق قابلیت رزرو اینترنتی نوبت در گهوارک انجام دهید.

https://gahvarak.com/blog/303-chgvnh-ab-mrvaryd-dr-kvdkan-drman-myshvd.html

چرا کودک شما از عینک زدن خوشش نمیاید؟

یکی از مشکلات رایج بینایی در بین کودکان به ویژه در سنین مدرسه نزدیک بینی است. در واقع یکی از مشکلات رایج بینایی در بین کودکان به ویژه در سنین مدرسه نزدیک بینی است که با تشخیص پزشک قابل درمان است و معمولا این کودکان باید از عینک استفاده کنند اما آیا فرزندتان به همین آسانی از عینک استقبال می کند یا از آن دسته کودکانی است که نیاز به عینک دارد ولی به دلایل مختلفی از زدن عینک سرباز می زند؟

فرزند شما از اینکه مورد تمسخر قرار گیرد، می ترسد
در یک آزمایش اخیر چشم پزشکی متوجه می شوید که فرزند شما دچار نزدیک بینی است و تنها با استفاده از عینک طبی این مشکل برطرف می شود. اما فرزندتان از عینک زدن خود داری می کند. چرا؟ یکی از دلایل معمول آن مسخره شدن توسط گروه همسالان است. اما باید بدانید استفاده نکردن از عینک و ضعف در بینایی مسائل مهم تری در یادگیری او ایجاد خواهد کرد.

اعتماد به نفس او را افزایش دهید
به او بگویید با عینک بسیار زیباتر است. با اینکه ممکن است شانه بالا بیاندازد و بگوید تنها شما هستید که این حرف را می زنید اما او همچنان دوست دارد از زبان شما جملات مثبت بشنود.
می توانید برایش مثال هایی از بازیگران، آهنگسازان و افراد موفق و مشهوری که از عینک استفاده می کنند بزنید و همچنین به او بگویید او تنها کسی نیست که عینک خواهد داشت. همچنین به او بگویید که بقیه همکلاسی هایش ممکن است چنین مشکلی را به زودی بفهمند و آنها نیز از عینک استفاده کنند.

بر فواید عینک تاکید کنید
به او تاکید کنید که با استفاده از عینک کارایی او در مدرسه بالاتر می رود. برای او درباره نزدیک بینی توضیح دهید و اینکه عینک چطور می تواند به شفاف تر دیدن او در کلاس کمک کند. در این سن او به اندازه ای بزرگ است که بفهمد عینک برای او زندگی را آسان تر و بهتر می کند. به او نگهداری تمیز و مناسب از عینک را یاد دهید و برایش یک جا عینکی زیبا و جذاب بخرید.

معلم را در جریان بگذارید
اگر فرزندتان با وجود تمامی توضیحات، تشویق و حمایت شما همچنان بابت عینک زدن شکایت دارد با معلم او صحبت کنید. ممکن است او نسبت به مسخره کردن فرزند شما در کلاس بی خبر باشد. پس او را آگاه کنید. صحبت و تذکر معلم به برخی از بچه ها تاثیر مثبت و فوری داشته و به تمسخر فرزندتان پایان خواهد داد.

به او اجازه انتخاب دهید
خوشبختانه، صدها مدل فریم عینک مختلف برای بچه ها وجود دارد. همانطور که بودجه خود را در نظر می گیرید به او اجازه دهید تا عینکش را خودش انتخاب کند، مدلی که با آن راحت تر است و به او بیشتر می آید. هر چقدر فرزندتان در پروسه انتخاب عینک درگیرتر باشد علاقه او به استفاده از آن بیشتر می شود . سعی کنید تا از عینک به عنوان یک مد و زیبایی استفاده کند نه چیزی که زیبایی ظاهر او را کم می کند.
استفاده نکردن از عینک و ضعف در بینایی در یادگیری کودک مشکل ایجاد خواهد کرد. 

تنها زمانی که بزرگ می شود می تواند از لنز استفاده کند
 با گذر زمان فرزند شما هر روز از عینک استفاده خواهد کرد. نظرات منفی که از گروه همسالانش می گیرد به تدریج کمتر شده و او با آسودگی بیشتری از عینک استفاده می کند.
زمانی که فرزندتان کمی بزرگ تر و پخته تر شود، می توانید برایش لنز در نظر بگیرید. بعضی بچه ها ممکن است لنز را به عینک ترجیح دهند در نتیجه به مراقبت، توجه و دقت بیشتری نیاز دارند. بهتر است از یک متخصص چشم م بگیرید تا میزان استفاده از لنز را کنترل کند. زیرا لنز با هر شیوه زندگی سازگاری ندارد و ممکن است برای بعضی افراد استفاده از عینک پیشنهاد بهتری باشد.

توجه:
شما میتوانید اخبار ومطالب بیشتر را در مورد نوزاد، کودک و فرزند دلبندتان در سایت دکتر احمد شاه فرهت دنبال کنید
همچنین میتوانید رزرو نوبت دکتر احمد شاه فرهت را به راحتی از طریق قابلیت رزرو اینترنتی نوبت در گهوارک انجام دهید.

https://gahvarak.com/blog/297-chra-kvdk-shma-az-eynk-zdn-khvshsh-nmyayd.html

 تقویت حافظه کودکان با استفاده از روش های کاربردی

کودکان و آینده آنها برای ما همیشه حائز اهمیت بوده است. خصوصا وقتی صحبت از عملکرد مغز و حافظه آنها می شود، اهمیت موضوع برای ما افزایش می یابد. اما اگر کودک شما در حفظ مطالب و یادگیری آنها مشکل دارد، شما تاکنون کدام راههای تقویت حافظه کودکان را امتحان کرده اید؟
چقدر با این روش ها آشنا هستید و یا از آنها استفاده می کنید؟  در این مقاله سعی می کنیم تا شما را با تعدادی از مهمترین و بهترین روش های تقویت حافظه کودکان آشنا کنیم، تا دیگر نگرانی در مورد حافظه فرزندانتان نداشته باشید.

تقویت حافظه کودکان به کمک مواد غذایی

 مواد غذایی همیشه در سلامتی ما اهمیت ویژه ای دارند. مواد غذایی همچنین می توانند مانند یک دارو موجب بهبود و یا تضعیف عملکرد ارگانهای داخلی بدن ما نیز شوند. از این رو دانستن اینکه کدام مواد غذایی برای تقویت حافظه کودکانمان مفید است، می تواند به ما در بهبود این موضوع کمک بسیاری کند. استفاده از مغز ها و آجیل ها مثل گردو، میتواند برای تقویت حافظه فرزندان شما مفید باشد. همچنین مصرف مداوم ماهی و سبزیجات حاوی آنتی اکسیدان ها و کاهش میزان مصرف غذاهای پرچرب و شور مثل فست فود ها، تا حد بسیاری برای سلامت مغز کودکان و عملکرد حافظه آنها مهم است.

تقویت حافظه کودکان به کمک تمرین های ذهنی

تمرین های ذهنی همواره بهترین روش برای تقویت حافظه بوده و هستند. اما برای استفاده از آنها، ابتدا باید بدانیم که کدام تمرینات برای کودکان مناسب است. ما اینجا 4 تمرین مهم را که به شما و فرزندتان کمک میکنند تا حافظه بهتری داشته باشد معرفی میکنیم:

تصویر سازی را به او بیاموزید

همانطور که پیشتر هم گفتیم، تصویرسازی یکی از ارکان مهم تقویت حافظه، بخصوص در کودکان است. ذهن کودکان بسیار بیشتر از ما به تصاویر علاقه دارد و آنها را به خاطر می سپارد. برای اینکه کودک بتواند به راحتی تصویرسازی کند، میتوانید مطالب را به شکل یک داستان درآورده و برای او نقل کنیم. همزمان باید از کودکمان بخواهیم که داستان را در ذهنش تجسم کند. اینکار کمک میکند تا مطالب که به صورت داستان و تصاویر در آمده اند، به خوبی در درون حافظه کودک ثبت شوند. می توانید پس از مدتی که کودک در ساخت تصاویر تبحر پیدا کرد، از او بخواهید تا داستان مربوط به آنرا نیز خودش بسازد.

از رنگ های بیشتری استفاده کنید

همانطور که گفته شد، حافظه تصویری کودکان حتی از بزرگسالان نیز قویتر است. پس استفاده از رنگ های مختلف در هنگام یادداشت کردن مطالب و یا نت برداری کردن، میتواند به آنها کمک کند تا همه چیز به راحتی درون حافظه آنها قرار بگیرد. چیزی که رنگها را به یک عامل مهم برای تقویت حافظه تبدیل می کند، این نکته است که مغز ما به راحتی مطالبی را که با رنگهای متفاوت دیده و یاد گرفتته ایم از سایر مطالب و همچنین از یکدیگر تمایز می دهد. این ویژگی باعث می شود که این مطالب براحتی از فیلتر مغز ما عبور کنند و یادگیری و بخاطر سپردن این مطالب بسیار آسان تر باشد.

یادگیری را جذاب کنید

کودکان زمانی که نسبت به یک موضوع علاقه و ذوق بیشتری داشته باشند، آن را راحتتر و بهتر می آموزند. برای همین ما به شما توصیه می کنیم که یادگیری را برای کودکتان جذاب تر و شاداب تر کنید.
با توجه به علایق و سلایق کودک، شما می توانید مطالب را با آهنگ و قافیه و شعر برای او توضیح دهید و به او آموزش دهید تا آنها را به همین شکل با خاطر بسپارد. سعی کنید برای مطالب را در قالبی سرگرم کننده و مثل شعر و بازی به کودکتان آموزش دهید. برای مثال می توانید با او معلم و شاگرد بازی کنید.
در طول این بازی مدام جایتان را با کودک عوض کنید و از او بخواهید که حالا معلم شما شده و به شما چیزهایی که یاد گرفته را آموزش دهد. این کار علاوه بر سرگرم کردن کودک، به ثبت مطالب در حافظه او کمک میکند.

از کودک بخواهید تا نظراتش را بیان کند

معروف است که سقراط هیچگاه در کلاس هایش چیزی تدریس نمی کرده و تنها از دانش آموزانش سوال می کرده است. قاعدتا نه شما سقراط هستید و نه کودکانتان در کلاس فلسفه. اما سوال پرسیدن از کودک و نظر او را خواستن، بدون شک یک راه مهم برای تقویت حافظه اوست. اینکار علاوه بر سنجیدن اینکه
کودک ما تا چه میزان مطالب را یاد گرفته، به کودک کمک می کند تا روحیه کنجکاوی و قدرت درک خود را نیز به طور ناخودآگاه به چالش بکشید و آنرا تقویت کند. 
بد نیست بدانید کودکان کنجکاو در درک و فهمیدن مسائل مختلف بسیار بهتر از سایر کودکان 
عمل میکنند.

تقویت حافظه کودکان به روش های دیگر

علاوه بر روش هایی که ذکر شد، شما می توانید از بازی های فکری مثل پازل ها، شطرنج یا سودوکو (با توجه به گروه سنی کودک) نیز استفاده کنید. ارتباط برقرار کردن بین مطالب جدید با چیزهایی که کودک از پیش یاد گرفته هم یکی از روش های بسیار کاربردی و موثر است. کودکان مهمترین و بهترین سرمایه برای داشتن فردایی بهتر هستند. بکوشیم تا با تعلیم دادن آنها، آینده ای درخشان برای خود و کشور خود بسازیم.

توجه:
شما میتوانید اخبار ومطالب بیشتر را در مورد نوزاد، کودک و فرزند دلبندتان در سایت دکتر احمد شاه فرهت دنبال کنید
همچنین میتوانید رزرو نوبت دکتر احمد شاه فرهت را به راحتی از طریق قابلیت رزرو اینترنتی نوبت در گهوارک انجام دهید.

https://gahvarak.com/blog/294-tghvyt-hafzh-kvdkan-ba-astfadh-az-rvsh-hay-karbrdy.html

 7 ویژگی کودکان شاد

والدین به این موارد بسیار توجه می‌کنند، ولی آن‌قدر که باید و شاید به مسائلی که بچه‌ها را خوشحال می‌کند، توجه نشان نمی‌دهند.

زمانی دوران کودکی با بازی‌های بیرون از خانه، و بدون حضور موبایل و تبلت طی می‌شد. آن زمان، بچه‌ها بدون داشتن ابزار و وسیله‌‌ای خاص بازی می‌کردند، یاد می‌گرفتند و اجتماعی بار می‌آمدند؛ مهم‌تر از همه، خوشحال‌تر بودند.

این روزها زندگی‌ کاملا براساس برنامه‌‌ای مشخص پیش می‌رود. بچه‌ها باید در کلاس‌های مختلف شرکت کنند و حتی کاردستی‌هایشان نیز تکراری و محدود است. این روزها جای خالی بازی‌های آزادانه، خلاقیت‌ و انجام کارهای بدون برنامه بیشتر احساس می‌شود.

البته هنوز هم خیلی از بچه‌ها خوشحالند و در حیاط پشتی خانه‌شان، زندگی‌ای پر از هیجان و تازگی دارند. اما بسیاری نیز شاد نیستند و فقط دارند از یک برنامه پیروی می‌کنند و این واقعا مایه‌ی خجالت است، چون شادی حق همه‌ی بچه‌هاست.

چطور می‌توان شاد بود وقتی همیشه کارهای زیادی برای انجام دادن داریم؟ در ادامه‌ی این مقاله با هفت راز کودکان شاد آشنا می‌شوید.

۱. کودکان شاد به‌موقع غذا می‌خورند

احتمالا با خود فکر می‌کنید این که کاری ندارد. باز هم فکر کنید. تا حالا آن‌قدر گرسنه شده‌اید که دل‌تان بخواهد جیغ بکشید؟ وقتی بچه‌ها خوراکی‌شان را از دست می‌دهند یا وقتی مجبورند دو ساعت صبر کنند تا وقت ناهار خانواده برسد، دقیقا همین حس را دارند.

تغذیه کودک در بازه‌های زمانی منظم باعث می‌شود مغز و بدن در حال رشد او به منبع غذایی کافی دسترسی داشته باشد و کودک بتواند گرسنگی‌‌اش را کنترل کند. وقتی بچه‌ها آرام و سیر هستند، بیشتر شادند.

۲. برنامه‌ی خواب منظم دارند

خواب کودک هم نکته‌ی بسیار مهمی است. بله، بله، درست است خواباندن بعضی از بچه‌ها راحت‌تر است اما این مسئله نباید باعث شود اجازه بدهیم کودک هر زمان دلش خواست، بخوابد. بچه‌ها به خواب نیاز دارند و باید این موضوع را به آنها آموزش بدهیم. وقتی بچه‌ها خیلی خسته‌اند، بدعنق می‌شوند اما وقتی خوب استراحت کرده‌اند و آماده‌اند تا روز خوبی داشته باشند، خوشحال‌ترند. بنابراین خواب» (و برنامه خواب منظم) را در اولویت قرار دهید.

۳. بی‌برنامه بازی می‌کنند 

بازی کردن بدون برنامه‌ی قبلی، یکی دیگر از رازهای کودکان شاد است. به نظر می‌رسد هنر بدون برنامه بازی کردن یکی از کمبودهای این روزهاست. امروزه بچه‌ها سرشان با برنامه‌های مختلف شلوغ شده و محو اسباب‌بازی‌هایی هستند که به جای آنها بازی می‌کنند. بهتر است در برنامه‌ی شلوغ آنها تجدیدنظر کنید و زمانی را خالی بگذارید تا بتوانند با هم بازی کنند. بازی برای روح، خوب است.

۴. اجازه‌ دارند احساسات‌شان را ابراز کنند

بچه‌ها هنگام عصبانیت فریاد می‌زنند. وقتی ناراحتند گریه می‌کنند. حتی وقتی نمی‌دانند چه احساسی دارند، پاها را به زمین می‌کوبند یا دور اتاق می‌دوند. جلوی آنها را نگیرید، زیرا به ابراز احساسات شان نیاز دارند. بزرگترها وقتی حال‌شان خوب نیست به یک دوست زنگ می‌زنند و خودشان را خالی می‌کنند ولی بچه‌ها قادر به انجام این کار نیستند. ساکت کردن و سرزنش آنها در جمع هیچ کمکی نمی‌کند. اجازه بدهید با روش خودشان، خودشان را تخلیه کنند و بعد به آنها پیشنهاد کمک بدهید. عصبانیت بچه‌ها شاید برای لحظاتی کوتاه شما را دستپاچه کند ولی بهتر از این است که به او اجازه ندهید احساساتش را بروز دهد و باعث شوید در درازمدت دچار مشکلاتی مثل اختلالات خوردن، افسردگی یا دیگر مسائل روحی شوند.

۵. می‌توانند انتخاب کنند

بچه‌ها روی زندگی خود کنترل زیادی ندارند و این دیگران هستند که مرتب به آنها می‌گویند کجا بروند، چه کار بکنند و چه چیزی بخورند. اگر به آنها اجازه بدهید کمی کنترل اوضاع را به دست بگیرند، قدم بزرگی در شاد کردن‌شان برداشته‌اید. اجازه دهید خودشان لباس‌هایشان را انتخاب کنند. اجازه بدهید هفته‌ای یک‌بار انتخاب کنند که چه غذایی می‌خواهند بخورند. از آنها بپرسید دوست دارند به چه کلاسی بروند. به آنها فرصت تصمیم گیری بدهید و بعد ببینید چطور لبخند به صورت‌شان برمی‌گردد.

۶. حس می‌کنند شما به حرف‌هایشان گوش می‌دهید

بچه‌ها حس و درک بالایی دارند. حتی کودکان نوپا هم متوجه می‌شوند که شما با جان و دل به آنها گوش می‌دهید یا حواس‌تان پرت است و بدون توجه به آنها جواب می‌دهید. وقتی بچه‌ها حس کنند والدین واقعا به آنها گوش می‌دهند، بیشتر احساس نزدیکی و صمیمیت می‌کنند. همین موضوع باعث افزایش اعتماد به نفس کودکان و شادی آنها می‌شود. پس وقتی بچه‌ها حرف می‌زنند به آنها گوش بدهید. این شیوه، بهترین راه برای ایجاد ارتباطی صمیمی و صادقانه با کودک است و باعث می‌شود او شادتر باشد.

۷. کودکان شاد عشق بی‌قید و شرط را تجربه می‌کنند

بچه‌ها زیاد خراب‌کاری می‌کنند. به آنها می‌گویید روی مبل بالا و پایین نپرند ولی‌ گوش‌شان بدهکار نیست و به کارشان ادامه می‌دهند و بعد گریه می‌کنند. بچگی دوران آزمون و خطاست و آنها گاهی نیاز دارند چیزهای مختلفی را تجربه کنند. باید آنها را ببخشید و در هر صورت دوست‌شان داشته باشید.

وقتی بچه‌ها بفهمند والدین آنها را دوست دارند و هر اتفاقی که بیفتد از آنها پشتیبانی می‌کنند، کمتر خود را به دردسر می‌اندازند. با اعتماد به نفس بیشتری تصمیم می‌گیرند و می‌آموزند همه‌ی آدم‌ها ممکن است اشتباه کنند ولی همیشه می‌توانند اشتباه خود را اصلاح کنند.

وقتی بچه‌ها بدانند والدین‌شان در هر شرایطی کنارشان هستند، شادترند.

توجه:
شما میتوانید اخبار ومطالب بیشتر را در مورد نوزاد، کودک و فرزند دلبندتان در سایت دکتر احمد شاه فرهت دنبال کنید
همچنین میتوانید رزرو نوبت دکتر احمد شاه فرهت را به راحتی از طریق قابلیت رزرو اینترنتی نوبت در گهوارک انجام دهید.

https://gahvarak.com/blog/291-7-vyzhgy-kvdkan-shad.html

چگونه استعداد کودک خود را بشناسیم؟

چگونه استعداد کودک خود را بشناسیم؟ این سوالی است که برای خیلی از والدین پیش می آید.

بارها این جمله را شنیده ایم که می گویند من این رشته درسی و …را دوست نداشتم و خانواده ام من را مجبور کردند.

در صورتی که کشف و مدیریت استعداد فرزندانمان به خصوص در کودکی به عهده والدین است.

اما برخی از والدین بجای اینکه در مسیر شناخت استعداد فرزندشان باشند از روی عدم آگاهی او را به اجبار در مسیری قرار می دهند که برخلاف علاقه و استعداد کودک است.

اما چگونه استعداد کودک خود را بشناسیم و او را در مسیری سوق دهیم که شایسته تواناییها و ویژگیهای کودکمان می باشد.

مواردی که در ادامه خواهیم گفت تماما نکته های هستند که می تواند شما را در کشف استعداد کودکتان یاری دهد.

می توان استعداد بعضی از کودکان را از رفتار ها و حرکات آنها کشف کرد اما برخی دیگر ممکن است دارای استعداد پنهانی باشند.

که این استعداد پنهانی خودش را در قالب سوء رفتارها، پرحرفی کودک حتی گاه خیال بافی زیاد نشان می دهد.

چگونه استعداد کودک خود را بشناسیم:

1- داشتن علاقه به طبقه بندی کردن اشیاء و وسایل 

اگر دیدید که کودکتان به طبقه بندی اشیاء و وسایل علاقه شدیدی دارد و اینکار را با نظم خاصی انجام می دهد

این نشان دهنده ذهن متفکر، تحلیل گر و دقیق اوست و از نشانه های اولیه استعداد ریاضی و علوم او می باشد.

مثلا علاقه شدیدی به جفت کردن جوراب ها و یا کفش هایش دارد.

یا اسباب بازی هایش را براساس رنگ و یا شکلشان در یک ردیف می چیند.

چه بازی و یا فعالیتی در تقویت قدرت ادراک این کودکان موثر است؟

فعالیت و بازی های نظیر خانه سازی، لگو، پازل های مختلف و فعالیت های که شامل جفت کردن هستند

یا طبقه بندی اشیاء بر اساس  رنگ، شکل و اندازه و شمارش را با کودکتان انجام دهید. 

برای تقویت مهارت ریاضی کودک نیز فعالیت های زیر را انجام دهید:

-ازش بخواهید اعداد را از یک تا 10 بشمارد.

-وسایل خانه را دسته بندی کرده و از او بخواهید در دسته بندی آن کمک کرده و آنها را بشمارد.

-در خانه از او بخواهید به دنبال اشکال هندسی نظیر گردی – چهارگوش در وسایل خانه باشد.

-با کودکتان پازل، بازی های سه بعدی انجام دهید تا علاوه بر تقویت مهارت ریاضی، مهارت های حرکتی او نیز تقویت شود.

2- خیالباف بودن:

کودکان بخصوص در سن چهارسالگی به این توانایی می رسند که در ذهن خود چیزهای خارق العاده ای بسازند.

شروع می کنند به قصه گویی و پرداختن داستان های ساختگی، دوست شدن با شخصیت های خیالی

که این تصورات در این سن امری کاملا عادی و طبیعی است.

خیال بافی در کودک نشان دهنده قدرت خلاقیت اوست.

فعالیت های که می توان قدرت تخیل کودک را بیشتر کرد:

اگر این خیال بافی را از دریچه مثبت آن نگاه کنید میتوانید با انجام فعالیت های زیر در افزایش قدرت تفکر کودک کمک کنید:

-برای کودکتان زیاد داستان تعریف کنید و از او بخواهید که تمام شخصیت ها و مکان های توی قصه را در ذهن خود تجسم کند.

-داستانی را تا نیمه برای او تعریف کنید و از او بخواهید ادامه داستان را با توجه به قوه ی تخیل خود بگوید.

مورد دوم خیلی نقش مهمی در تقویت قوه ی تخیل کودک دارد.

-اجازه دهید نقاشی کند. 

با نقاشی، کودک تمام شخصیت های ذهنی خود را روی کاغذ نشان می دهد.

تمام احساس و عواطف خود، ناراحتی و تمام کمبود ها و ….را با نقاشی کردن بیان می کند.

در واقع نقاشی زبان تمام حالات روحی کودک است که از طریق آن، به شما می گوید.

3-پرحرفی کردن:

پرحرفی کودک نیز از داشتن قوه ی تخیل بالای اوست.

اگر کودک شما زیاد حرف می زند و سعی دارد که شما را در مورد موضوعی قانع کند و حرف، حرف خودش است، این کودک

دارای مهارت کلامی بالایی می باشد.

احتمالا در مدرسه نیز جز دانش آموزان پر حرف شناخته می شود.

این کودکان در دوران مدرسه تمایل دارند در فعالیت های هنری نظیر گروه های سرود، اجرای تئاتر و یا نمایش شرکت کنند.

اکثر افرادی که دارای مهارت کلامی بالایی می باشند دارای اعتماد بنفس بالایی نیز هستند.

احتمالا این کودکان در آینده مشاغلی را انتخاب می کنند که نیاز به مهارت کلامی بالایی داشته باشد.

نظیر شغل وکالت، رومه نگاری،مدیریت و …

شما اگر کودکتان این ویژگی را دارد سعی کنید آن را کشف و پرورش دهید تا در آینده باعث موفقیت او شود.

فعالیت های زیر مهارت کلامی کودک را افزایش می دهد:

-از کودک بخواهید قصه ای را برایتان تعریف کرده و با هم آن را به یک کتاب داستان تبدیل کنید.

-از او بخواهید در جلوی فامیل یا دوستانش شعر یا داستانی را بخواند.

مورد دوم، در تقویت مهارت ارتباطی کودک و همچنین رفع حس خجالت او کمک می کند.

-اگر کودک شما بر خلاف همسالانش کتاب های که نوشته هایش بیشتر از تصاویر باشد دوس دارد حتما برایش تهیه کنید.

-به ایده ها و نظراتش گوش کنید و تا جایی که امکانش هست آن ایده ها را عملی نمایید.

-از او بخواهید برای دوستانش نامه بنویسد.

-کودک خود را می توانید در کلاس های هنری نظیر آواز خوانی، نمایش نویسی، تئاتر و…ثبت نام کنید.

البته نباید این نکته را فراموش کنید که به موازات تشویق کردن برای انجام مهارت های کلامی، هنر خوب گوش دادن هم به او یاد بدهید.

4-دستکاری کردن:

کودک ممکن است ساعت ها در حال دست زدن به وسایل خانه باشد مثل برداشتن لیوان و جابه جا کردن آن،

خالی و پر کردن ظروف و ضربه زدن به آنها و …

به طور کلی هر چیزی که در سر راه کودک قرار گیرد او به آن دست می زند علت این امر هم کشف دنیای بیرونی خودش است.

دانشمند کوچک خانه بشدت علاقه دارد که کشف کند اشیا مختلف چگونه کار می کنند.

دوس دارد که اجزای وسایل مختلف را باز کند و آنها را تک تک بررسی کرده و عملکرد هر کدام را به شیوه خودش بشناسد.

وجود این ویژگی ها در یک کودک نشانده ی استعداد وی در انجام کارهای عملی است.

در آینده احتمال خیلی زیادی دارد که رشته های فنی و مهندسی مثل مکانیک، معماری و …را انتخاب کند یا حتی دانشمند و یا مخترع شود.

فعالیت های که می توان در این زمینه با کودکتان انجام دهید:

-تهیه اسباب بازی های که می توانند دستکاری کنند.

منظور از اسباب بازی های دستکاری، اسباب بازی های هستند که کودک در شکل گیری آن نقش دارد. مثل پازل ها یا بازی آب و شن که برای کودک بسیار جذاب است.

-در خانه با کودکتان کاردستی درست کنید.

مثلا می توانید از جعبه های کفش یا ظرف های یه بار مصرف غذا با هم یک کاردستی زیبا درست کنید.

-در صورت مشاهده اشکال مکانیکی در مکان های مختلف، آنهارا به کودکتان نشان دهید نظیر چراغ راهنمایی و رانندگی

-بازی های که باعث افزایش مهارت دست ورزی او میشود را انجام دهید نظیر خمیر بازی، گل بازی و سفال

-برایش اسباب بازی ابزار های مختلف را تهیه کنید نظیر چکش، اره، خط کش، آچار و …

-تهیه اسباب بازی های نظیر لگو و قطعات خانه سازی، تا کودک آنها را بارها بسازد و خراب کند. 

البته این کودکان به دلیل داشتن حس کنجکاوی زیاد، ممکن است به سمت هر وسیله خطرناکی مثل وسیله برقی بروند.

باید مراقبشان باشید تا در حین کشف دنیای اطراف خود اتفاق ناگواری برایشان نیافتد.

5- عدم س

اگر کودک دائما درحال حرکت است و دوس ندارد زیاد یکجا بنشیند این نشان دهنده علاقه او به فعالیت های حرکتی و جنبشی است.

فعالیت های حرکتی نظیر رشته های ورزشی، موسیقی و رقص می تواند زمینه های شغلی او در آینده باشد.

شما نیز باید به این کودکان فرصت انجام دادن این فعالیت ها را بدهید.

مثلا در کلاس ها ورزشی و یا در کلاسهای موسیقی ثبت نامش کنید.

فرصت آواز خواندن را بهشان بدهید و یا در کلاسهای آموزش حرکات موزون ثبت نامش نمایید.

6-داشتن علاقه ی شدید به انجام فعالیت های معماگونه

اگر کودک شما بازی با پازل ها را دوس دارد یا با دوستانش نقش های پلیسی را بازی می کند و بیشترین وقتش را صرف همچین فعالیت های می کند

یعنی علاقه شدیدی به شغل های نظیر کارآگاهی ، محقق ، باستان شناس و یا نویسنده داستان های جنایی و … در آینده دارد.

حتما برایش پازل های مختلف یا بازی های که محتوای معماگونه دارند تهیه کنید.

7-مسئول پنداشتن خود 

این کودکان دوس دارند در تمام بازی ها و فعالیت هایی که با دوستانشان انجام می دهند خودشان را مسئول دانسته و رهبر گروه باشند.

این کودکان معمولا بهترین عضو گروه هستند و دیگر اعضای گروه را ناخواسته به سمت خود جذب می کنند.

این کودکان اگر بخوبی کشف شوند و به درستی تربیت ، می توانند در آینده رهبر بزرگی برای جامعه خود

تجار سرشناسی در صنف خود و ت مدار کارکشته ای در سازمان خود شوند.

راهکارهایی برای تقویت مسئولیت پذیری در کودکان

– اجازه دهید که او کنترل تمامی فعالیت هایش را در دست گیرد و شما فقط نقش یک مشاور و راهنما را داشته باشید.

-به او مسئولیت پروژه های خانگی نظیر مرتب کردن اتاق یا وسایلش و…را بدهید.

-از او در زمینه های مختلف امور خانه یا مشکلاتی که وجود دارد م بگیرید و نظرش را بپرسید.

البته به کودک بیاموزید خوب گوش دهد و به نظر بقیه افراد نیز احترام بگذارد.

خودرای نباشد و در هر حالی از دیگران نیز م بگیرد.

چگونه استعداد کودک خود را بشناسیم؟ 

حتی اگر هیچ یک از این نشانه ها را در کودک خود مشاهده نکردید نگران نباشید.

همواره باید آماده کشف استعدادهای او باشید.

احتمال دارد با گذشت زمان یک ویژگی خاص و قابل توجهی از خود نشان دهد اگر حواستان باشد خیلی زود متوجه ویژگی های خاص فرزند خود می شوید.

حتی می توانید در این زمینه با افرادی که با کودک شما در ارتباط هستند م بگیرید. مثلا با مربی یا معلم کودکتان شاید آنها در حین درست کردن کاردستی و …متوجه استعداد و توانایی خاص فرزندتان شوند.

تمام نکات ذکر شده به شما کمک می کند تا پاسخ این سوال را که چگونه استعداد کودک خود را بشناسیم پیدا کنید.

رسالت شما والدین عزیز این است که تلاش کنید که استعدادهای کودکتان کشف و شناسایی شود و این استعدادها را در او پرورش دهید تا کودک شما در آینده به فردی موثر و مورد قبول جامعه تبدیل شود.

توجه:
شما میتوانید اخبار ومطالب بیشتر را در مورد نوزاد، کودک و فرزند دلبندتان در سایت دکتر احمد شاه فرهت دنبال کنید
همچنین میتوانید رزرو نوبت دکتر احمد شاه فرهت را به راحتی از طریق قابلیت رزرو اینترنتی نوبت در گهوارک انجام دهید.

https://gahvarak.com/blog/287-chgvnh-astedad-kvdk-khvd-ra-bshnasym.html

 چگونه می‌توان کودکان را حرف‌گوش‌ کن بار آورد؟

۸ فرمول برای اینکه کودکتان از شما حرف شنوی داشته باشد

اگر کودک‌تان دوست دارد، در خاک بازی کند و یا در آشپزی به شما کمک کند با حفظ و رعایت موارد ایمنی، به او آزادی عمل دهید تا استعدادهایش را بروز دهد. حتی تشویق کردن کودکان برای انجام یکسری کارها، به آن‌ها این باور را القاء می‌کند تا برای رسیدن به اهداف خود، باید به شما احترام بگذارند و نباید از خطوط قرمز‌ شما عبور کنند. 

معمولا والدین با کودکان و نوجوان‌هایی که به حرف‌هایشان اعتنایی نمی‌کنند، مشکل دارند. حتی در موارد حادتر این حرف گوش نکردن‌ها می‌تواند باعث مشاجره بین والدین با کودکان و نوجوانان شود. از این رو داشتن یک فرزند حرف گوش کن می‌تواند باعث آسوده خاطر شدن والدین شود. 

شاید شما نیز از آن دست والدینی باشید که دوست دارید، فرزندی حرف گوش کن داشته باشید. اما گا‌ها در این راه با مشکلاتی روبه‌رو می‌شوید؛ به طور مثال در پاره‌ای از اوقات کودکان و نوجوانان به ساده‌ترین درخواست شما نیز عمل نمی‌کنند و حتی دیده شده است که آن‌ها عکس آن چیزی که والدین از آن‌ها انتظار دارند را انجام می‌دهند. چنین رفتار‌هایی حتی می‌تواند باعث عصبانیت والدین و در نتیجه مشاجره بین آن‌ها و فرزندانشان می‌شود. در چنین وضعیتی بسیاری از والدین سعی می‌کنند از تمام تکنیک‌هایی که در این زمینه آموخته‌اند، استفاده کنند تا بتوانند فرزند خود را شخصی حرف گوش کن بار بیاورند، اما در بسیاری از مواقع چنین تکنیک‌هایی جوابگو نیست. والدیدن باید به فکر راه حل‌هایی باشند که بدون هیچ گونه تنشی این مشکل را به خوبی حل کنند، خوشبختانه روش‌هایی وجود دارد که والدین با پیاده سازی آن روی فرزندان خود می‌توانند آنان را افرادی مطیع و حرف گوش کن بار بیاورند. در ادامه این مطلب شما را با نکاتی آشنا می‌کنیم تا با پیروی از آن بتوانید کودکان‌تان را حرف گوش کن و مطیع بار بیاورید.

والدین در مورد تربیت کودکان مقالات و کتاب‌های زیادی می‌خوانند که در این بین راهنمایی‌هایی چون؛ استفاده از کلمه نه» در هنگام برخورد با کودکان و یا فرستادن کودکان به اتاق‌های‌شان برای تنبیه و حتی ایجاد یک مرز بندی سخت بین والدین و کودکان، آورده شده است. این تکنیک‌ها شاید در کوتاه مدت جوابگو باشند، اما به مرور زمان کودکان را خودمختار و سرکش بار می‌آورد. در واقع از چنین روش‌هایی نمی‌توان انتظار پوششی و کاربردی در دراز مدت داشت، از این رو باید به فکر راه حل کاربردی‌تر باشیم. جالب است بدانید کنترل کودکان با استفاده از گزینه نه» باعث می‌شود تا والدین در ادامه کار با شکست روبه‌رو شوند. چرا که استفاده از این گزینه نمی‌تواند پاسخگوی مناسبی برای کودکان امروزی باشد. در چنین شرایطی والدین باید بیاموزند تا فرزندان خود را با مهارت‌های جدید آشنا کنند تا با استفاده از آن مهارت‌ها بتوانند به کودکان بیاموزند تا مطیع و حرف گوش کن شوند.

کودکان را تشویق کنید و اجازه دهید خلاقیت‌شان را بروز دهند

اگر کودک‌تان دوست دارد، در خاک بازی کند و یا در آشپزی به شما کمک کند با حفظ و رعایت موارد ایمنی، به او آزادی عمل دهید تا استعدادهایش را بروز دهد. حتی تشویق کردن کودکان برای انجام یکسری کارها، به آن‌ها این باور را القاء می‌کند تا برای رسیدن به اهداف خود، باید به شما احترام بگذارند و نباید از خطوط قرمز‌ شما عبور کنند. البته پس از انجام هر کاری توسط فرزندتان به آن‌ها بیاموزید که محل مورد نظر را به خوبی تمیز کند. این احساس مسئولیت به او کمک می‌کند که در آینده کارهایش را به خوبی مدیریت کرده و از ریخت و پاش نیز جلوگیری کند.

درباره انتظارات خود با فرزندتان م کنید

والدین باید به شیوه‌ای با فرزند خود برخورد کنند که آن‌ها تصور اینکه که زور بالای سرشان است را نداشته باشند؛ به طور مثال والدین می‌توانند از فرزند خود بخواهند، هر روز که از مدرسه بر می‌گردد، پس از صرف غذا تکلیف خود را انجام دهد و سپس به سایر مسائل شخصی و بازی کردن بپردازد. چنین انتظاراتی به آن‌ها می‌آموزد که طبق چار چوب شما حرکت کنند، بدون آنکه تحت فشار روحی باشند. نباید از یاد برد که کودکان در مقابل تهدید، رفتار‌های پیش بینی نشده‌ای از خود بروز می‌دهند. از این رو والدین باید آن‌ها را در مسیر خود قرار دهند و حتی برای اینکه آن‌ها از وسایل بازی خود بهرمند شوند، مقرراتی برایشان وضع کنند تا به مرور زمان خودشان را با قانونی که برایشان لحاظ شده وفق دهند، بدون آنکه مجبور باشند کاری انجام دهند.

با کودکان خود سازگار باشید

برخی از کودکان دوست دارند، وقتی از مدرسه به خانه بر می‌گردند، کمی استراحت کنند. والدین نباید با این درخواست کودک خود مخالفت کنند؛ چرا که امتیاز دادن به کودکان، به والدین این امکان را می‌دهد تا برنامه‌های خود را به درستی بر روی فرزند خود پیاده کنند. به طور مثال وقتی آن‌ها دوست دارند بازی کنند، ابتدا از آن‌ها بخواهید تا تکالیف‌شان را به خوبی انجام دهند و در صورت تایید به بازی بپردازند. این کار به آن‌ها می‌فهماند که در صورت انجام دادن وظایف خود بهتر می‌توانند از سایر امتیازات همچون نگاه کردن به تلویزیون، بازی کردن و سایر امکانات تفریحی بهره ببرند. والدین باید توجه داشته باشند که در امتیاز گیری از کودکان باید کاملا جدی باشند. چرا که اگر کودکی این موضوع را جدی نگیرد، چنین روشی دیگر به کارشان نخواهد آمد. سازگاری بین فرزندان و والدین باعث می‌شود تا آن‌ها بهتر بتوانند با هم کنار بیایند.

والدین باید آرامش خود را حفظ کنند

به طور طبیعی وضع مقررات می‌تواند باعث تنش جزئی بین والدین و فرزندان شود. از این رو در چنین شرایطی والدین باید آرامش خود را حفظ کنند. والدین باید انتظارات خود را بدون عصبانیت و یا فریاد کشیدن از کودکان خود بخواهند. هر گونه عصبانیتی می‌تواند با ایجاد ترس و دلهره در بین کودکان باعث شود تا آن‌ها از روی اجبار دست به اطاعت شما بزند و این امر در دراز مدت نمی‌تواند ماندگاری داشته باشد. والدین در اجرای برنامه خود باید ممارست نیز داشته باشند؛ چرا که نهادینه کردن هر مورد و یا قانونی می‌تواند زمان بر و گا‌ها حوصله بر نیز باشد. حال اگر طرف حساب کودکان باشند، شاید این کار بیشتر از زمان عادی وقت‌تان را بگیرد.

در پاره‌ای از مواقع به آن‌ها حق انتخاب بدهید

کودکان با توجه به شرایط سنی خاصی که دارند؛ همواره زیر نظر والدین هستند. اما این امر نباید دلیلی شود که والدین در تمامی موارد جای آن‌ها تصمیم بگیرند. تصمیم‌گیری والدین در موارد بسیار ناچیز کودکان آن‌ها را سرخورده بار می‌آورد. به طور مثال والدین می‌توانند در انتخاب رنگ پیراهن و حتی طرح کفش از آن‌ها م بگیرند که کودکان، کدام نوع رنگ را بیشتر می‌پسندند. چرا که اجبار در هر موردی روی فرزندان نمی‌تواند باعث خوب تربیت شدن آن‌ها شود. بلکه با سرخوردگی‌ای که ایجاد می‌شود، آن‌ها را سرکش بار می‌آورد. در مورد انتخاب کودکان سعی کنید، معایب و مزایای انتخاب‌شان را به خوبی برای آن‌ها شرح دهید تا بهترین انتخاب را داشته باشند. چنین احترام گذاشتنی به کودکان باعث می‌شود تا آن‌ها نیز متقابلا به والدین احترام گذاشته و بیشتر به فکر گوش دادن حرف‌های آن‌ها باشند.

برای فرزندتان بیشتر وقت بگذارید

درست است که والدین با توجه به مشکلات زندگی و مشاغلی که دارند، نمی‌توانند وقت زیادی را برای فرزندان خود صرف کنند. اما این امر نباید دلیلی شود تا شما وقت کافی برای پرسیدن نیاز کودک‎تان نداشته باشید. هر پدر و مادری باید مقداری از وقت آزاد خود را در اختیار فرزندشان قرار دهد تا ارتباط عاطفی آن‌ها با فرزندشان باعث شود که ارتباط شان محکم‌تر شود. معمولا کودکان با کسانی که ارتباط کمتری دارند، رابطه عاطفی خوبی نمی‌گیرند. از این رو ممکن است؛ در برابر درخواست‌هایشان مقاومت کنند. پدر و مادر باید با فرزند خود رابطه دوستانه داشته باشند تا کودکان بتوانند اعتماد بیشتری به آن‌ها داشته باشند و راحت‌تر بتوانند با آن‌ها تعامل داشته باشند.

والدین باید شنونده خوبی باشند

هنگامی که فرزند شما چیزی در مورد افکار، احساسات، ایده‌ها و یا حتی کار‌های روزمره خود می‌گوید، باید شنوده خوبی باشید و به آن‌ها توجه کنید. معمولا کودکان از اینکه بخواهند چیزی را برای والدین خود تعریف کنند، بسیار هیجان زده می‌شوند. کودکان با توجه به تفکراتی که دارند با شما صحبت می‌کنند. از این رو اگر به آن‌ها احترام نگذارید، ممکن است آن‌ها در قبال درخواست شما مقابله به مثل کنند. چرا که احترام نگذاشتن به حرف‌هایشان و گوش ندادن به آن‌ها می‌تواند کودکان را نسبت به شما دلسرد کند. از این رو والدین برای اثبات دوست داشتن خود باید حرف‌هایشان را به خوبی گوش کنند و حتی در پاره‌ای از مواقع در مورد حرف‌هایی که می‌زنند، سوالاتی نیز مطرح کنند تا فرزندان‌شان اشتیاق بیشتری برای صحبت کردن با والدین داشته باشند. گوش دادن به حرف‌های کودکان می‌تواند اعتماد به نفس آن‌ها را بالا ببرد. از یاد نبرید کودکان با اعتماد به نفس بالا می‌توانند انتخاب‌های هوشمندانه‌تری انجام دهند و راحت‌تر با مشکلات زندگی کنار بیایند.

توجه به استعداد‌های مخفی کودکان

والدین باید به این نکته توجه داشته باشند که در پاره‌ای از اوقات کودکات در یک امر به خصوص استعداد خاصی دارند. اگر چه ممکن است، این استعداد امر پسندیده‌ای نباشد. اما والدین با کنترل و هدایت کودکان خود می‌توانند این گونه استعداد‌ها را در مسیری درست قرار داده و باعث رشد کودکان خود شوند. والدین نباید با برخی از رفتار‌های کودکان خود به طور مثال باز کردن اسباب بازی، به صورت جدی برخورد کنند. بلکه باید به آن‌ها این فرصت را بدهند تا بتوانند با دنیای بیرون خود بیشتر آشنا شوند. وقتی کودک در کنار والدین خود بتواند استعدادهایش را بروز دهد، بی‌شک اعتماد وی نسبت به والدینش بیشتر خواهد شد. چنین بازخورد‌هایی می‌تواند احترام بین دوطرف را بیشتر کند و در نتیجه کودکان بیشتر از قبل به حرف والدین خود گوش می‌دهند.

توجه:
شما میتوانید اخبار ومطالب بیشتر را در مورد نوزاد، کودک و فرزند دلبندتان در سایت دکتر احمد شاه فرهت دنبال کنید
همچنین میتوانید رزرو نوبت دکتر احمد شاه فرهت را به راحتی از طریق قابلیت رزرو اینترنتی نوبت در گهوارک انجام دهید.

https://gahvarak.com/blog/281-chgvnh-mytvan-kvdkan-ra-hrfgvsh-kn-bar-avrd.html